2e werkbezoek: Met gepraat geen schone straat

Mijn tweede werkbezoek een paar weken later leg ik af bij Pantar. Die ochtend gaan we drie bijplaatsingen opruimen. Wij zijn met 5 man sterk en gaan - toevallig - eerst naar de containeradoptieplaats van de eerder genoemde Roy. Op deze dinsdagochtend staat het daar al weer helemaal vol met afval. Gelukkig waait het niet.
Wij praten veel in de kiepwagen, omdat we na deze eerste bijplaatsing veel gaan rondrijden.

 

In mijn optiek is veel zwerfvuil te wijten aan bijplaatsingen en dat zeker in combinatie met vogels, ratten én wind. Laag fruit plukken zou dan al direct veel opleveren. Dus zorg voor het snel verwijderen van bijplaatsingen is mijn credo. Hierbij kunnen meer containeradopties helpen. Eric, de chauffeur van dienst,  ondersteunt mijn gedachte op dit punt.
Containeradoptanten mogen verwachten dat er binnen 24 uur na een melding actie volgt van het team waar ik nu onderdeel van uitmaak, als ik Massom (Hoofd Afval & Grondstoffen) mag geloven. Snel opruimen betekent dus minder last van ratten, vogels en wind.

Mijn ervaringen met mijn eigen containeradoptieplaats zijn ook zo. Het lijkt verder of er sneller gereageerd wordt op een appje en dat het persoonlijker is geworden. Ik ken denk ik iedereen aan de andere kant van de containerapp nu bij zijn/haar voornaam. Er is opvolging van klachten mogelijk in tegenstelling tot 3 jaar geleden, zodat het aantal containeradoptanten ook weer mag uitbreiden, volgens dezelfde Masson.

 

In totaliteit rijden wij 2 uur door Amsterdam en tot mijn verbazing komen we twee keer voor niets. Dat kan efficiënter lijkt mij, want 40 kilometer (de hele A-10 rond!) met 5 man in één auto voor niets rijden, stoort mij.

Wij praten in de auto hoe dit kan gebeuren en leg daarbij uit dat de burger zich met name ergert aan veel rondrijdende auto's waarbij veel vuil op de route blijft liggen, zoals wij nu hebben gedaan. Eric legt uit dat hij alleen de bijplaatsingen mag oplossen en dat dat dus betekent dat er veel vuil blijft liggen rond andere containers waar we langsrijden.

Hij is het met mij eens dat een buurtgerichte aanpak misschien wel beter zou kunnen werken.

 

Terwijl ik nadenk hoe ik mijn werkbezoek bij Pantar nu moet omschrijven, word ik gebeld door Jeroen Bouman, gebiedsmakelaar in Slotermeer, die met een idee komt. Het idee sluit exact aan bij mijn opgedane ervaring bij Pantar. Hij heeft hier eerder goede ervaring mee opgedaan. Wij noemen het : "Met gepraat geen schone straat".

Onze beider gedachten komen erg overeen en behelzen een vaste route door buurten met opruimen van al het afval. Daarnaast kunnen andere klussen van buurtconciërges en gebiedsmakelaars aanvullend worden uitgevoerd.

De buurt zal er daardoor schoner uitzien. Dat alleen levert al minder (bij)plaatsingen op.

Wij spreken af dit idee uit te werken en er financiering voor te zoeken. Het levert werk op en eigenaarschap bij schoonmakers, die allen trots zijn op Amsterdam, maar nog meer trots zijn op een te behappen deel, zoals bijvoorbeeld Nieuw-West waar ze zelf wonen.

 

Wat heb ik nu van dit werkbezoek geleerd? Mijn idee van buurtgericht de problemen aanpakken, werkt denk ik beter en met mij professionals die dat beamen. Gaat dat meer kosten? Ik denk van niet, want je krijgt er efficiënter werken voor terug. Met als grote voordeel dat er meer eigenaarschap ontstaat bij schoonmakers en dat buurten er sneller schoner van worden, wat tot minder bijplaatsingen zal leiden. Toezichthouders, rapporteurs en handhavers kunnen zich dan ook bezig gaan houden met opvoeden.... Daar hebben ze nu geen tijd en capaciteit voor.

De burger klaagt bij onveiligheid niet zo zeer over straatroven en andere criminaliteit, maar over een onveilig gevoel door een onverzorgde, vuile leefomgeving. Dat is ook de reden dat Buurtbudgetten met schoon als thema steeds veel stemmen krijgen.

 

Mijn leermoment opgedaan bij deze twee werkbezoeken luidt dus: Met gepraat geen schone straat. Laten wij het doen. Wie durft?